هنوز برایت مینویسم

درست شبیه پسرکی نابینا که هروز برای ماهی قرمز مرده اش غذا میریزد....

پایانی برای قصه ها نیست...

نه بره ها گرگ میشوند،و نه گرگ ها سیر...!

خسته ام از جنس قلابی آدمها...

دار میزنم خاطرات کسی را که مرا دور زد!

حالم خوب است اما....

                                      گذشته ام درد میکند.....

خدا..                                                                                     

نخستین چکه ی ناودان بلند یک احساس را در

قالب کلامی از جنس تنفس باغچه های معصوم

یاس بر روی حجم سپید یک دفتر میریزم...

  سردفتر زندگی را با نام او آغاز میکنم..

                                                                       

سخت است درک کردن